Qısa nağıllar | Maraqlı və ibrətamiz

Bülbülün nağılı

Bir xan qəfəsdə bülbül saxlayırdı. O, qəfəsi qızıldan düzəltdirmişdi. Qəfəsin ətrafında hər cür güllər əkdirmişdi. Lakin bülbül heç oxumurdu.

Bir gün xan dedi:

— Mən onu yaxşı bəsləyirəm. Bu quş isə heç oxumur. Buraxın onu çıxıb getsin. Ancaq izləyin, görün hara gedir.

Adamlar bülbülü izlədilər. Gördülər ki, bülbül bir kolun üstündəki bülbül yuvasına qondu və oxumağa başladı. Bunu xana xəbər verdilər. Xan dedi: “Deməli, bülbül öz yuvasında olduğu üçün oxumağa başladı”.

Həqiqətən də, hər kəsə öz Vətəni əzizdir. Vətən şirindir. Onu qorumaq lazımdır.

Qızıl dolu küpə nağılı

Bir kişinin üç oğlu vardı. Günlərin birində ölüm kişinin sinəsinə çökdü. O, oğlanlarını yanına çağırıb dedi:

-Balalarım, üzüm bağından savayı sizə veriləsi bir şeyim qalmayıb. Bilirsinizmi, üzümlükdə qızıl dolu küpə var…

Ataları öləndən sonra qardaşlar üzüm bağını başdan-başa bellədilər, küpə tapılmadı. Günlər keçdi, bellənmiş bağ yaxşı bar verdi. Qardaşlar yalnız bu vaxt başa düşdülər ki, qızıl dolu küpə elə məhsul demək imiş.

Çil toyuq və siçan balaları nağılı

Bir evdə Çil Toyuq və iki siçan balası yaşayırdı. Bir dəfə Toyuq kökə bişirmək istədi. Siçanlara dedi:
– Sünbülü dəyirmana kim aparacaq?
– Biz yox, biz yox! – deyə siçanlar qışqırdılar və topu götürüb oynamağa qaçdılar.
Toyuq özü sünbülü dəyirmana apardı. Qonşuluqda yaşayan Sincab və Dovşan ona kömək etdilər. Toyuq dənləri üyütdü, dadlı kökələr bişirdi və dedi:
– Kökələr hazırdır. Onları kim yeyəcək?
– Biz, biz! – deyə siçanlar qışqırdılar.
Toyuq dedi:
– Yox, belə olmaz. Kim işləyibsə, kökələri də o yeyəcək!
Toyuq Dovşanı və Sincabı qonaq çağırdı.
Oturub ləzzətlə kökələri yeməyə başladılar.
Siçanlar isə baxa-baxa qaldılar.

Müdrik hesab nağılı

Bir gün İmperator Əkbər saray əyanlarına onları düşündürən qəribə bir sual verdi. Heç kim imperatora cavab verə bilmədi.
Bu zaman əyalətin ən ağıllı sakinlərindən biri olan Birbal, imperator sarayına daxil oldu və hamının niyə bu qədər fikirli olduğunu soruşdu. Ona imperatorun hər kəsə verdiyi inanılmaz dərəcədə çətin bir sual barədə danışdılar.
Sual belə idi: “Şəhərimizdə neçə qarğa var?”.
Birbal sualı eşidən kimi hündürdən güldü.
– Cavabı bilirəm. Şəhərimizdə əlli min beş yüz səksən doqquz qarğa var, ağam.
Hamı sadəcə məəttəl qaldı.
– Sən haradan bilirsən? – deyə imperator Əkbər soruşdu.
– Bu çox sadədir, ağam. Xahiş edirəm əyanlarınızdan qarğaları saymağı xahiş edin. Əgər qarğa sayı dediklərimdən çox olarsa, qohumlarının başqa şəhərdən qarğalarımızı ziyarətə gəldikləri anlamına gələcəkdir. Tam tərzinə əgər qarğa sayı az olarsa, demək, qarğalarımız özləri yaxınlarını ziyarət etmək qərarına gəliblər və səfərə çıxıblar.
İmperator Əkbər Birbalın hazırcavablığından çox məmnun qaldı.
Nəticə: Hər zaman dedikləriniz üçün yaxşı bir səbəb tapmaq olar.

Çörək haqqında ibrətamiz nağıl

Bir dəfə aclıqdan yorulmuş canavar çobandan yemək istədi. Çoban canavara böyük bir çörək dilimi verdi.
– İnsanların nə ləzzətli yeməyi var, qurd dedi. – Əgər belə bir yemək yesəydik, qoyunlarınıza hücum etməzdik. Bunu necə edirsiz?
– Bu uzun bir hekayədir, çoban qurda cavab verdi. – Əvvəlcə torpağı şumlamalısan.
– İndi yemək olar?!
– Yox. Bir dəqiqə gözlə. Sonra torpağı əkməlisən.
– İndi yemək olar?!
– Tələsmə. Dediyim kimi, bu uzun bir hekayədir.
Və çoban canavara məhsulu necə gözləməyi, sonra məhsulu yığmağı, təmizləməyi, qurutmağı, dəyirmanda üyütməyi, bişirməyi anladan uzun bir hekayə danışdı … Qurd isə bu arada ancaq bir sual verirdi: “İndi yemək olar?” və sonunda dözməyib dedi:
– Siz insanlar dadlı yeməklərə sahibsiniz, amma əmələ gəlməsi çox çətindir. Aydındır ki, qoyunlarınıza hücum edəcəyik.
Nəticə: Adi bir elektrik lampası işığının və ya su axan kranın üzərində belə insan əməyi var. Başqalarının əməyi qiymətləndirilməlidir və ən yaxşı yol isə – özün çalışmaqdır!

Şir və siçan nağılı

Günlərin bir günü düzənlikdə qoca bir şir yatmışdı. Bir siçan onun üstünə çıxıb o yan bu yana qaçmağa başladı.
Şir oyanıb siçanı tutdu. Siçan yalvarmağa başladı.
O şirə dedi: — Əgər məni buraxsan, sənə yaxşılığım deyər.
Şir siçanın bu sözlərinə güldü, ancaq ona deymədi.
Bir gün şir tələyə düşdü. O nə qədər çalışsa da, torun möhkəm iplərini qıra bilmədi.
Açıqlanmış şir var gücü ilə nərildəyirdi.
Şirin nəriltisini eşıdən siçan özünü ona yetirdi.
Torun kəndirlərini gəmirməyə başladı.
Nəhayət, şir canını tordan qutardı.
O siçana dedi: — O vaxt mən sənin sözlərinə güldüm. Ancaq, sən demə, siçanın da şirə yaxşılığı deyərmiş.

Tənha uzunqulaq nağılı

Meşədə, öz daxmasında tənha bir uzunqulaq yaşayırdı. O, çox tənha idi, çünki dostu yox idi. Bir gün tənha uzunqulaq çox darıxdı. O qədər darıxdı ki, oturub fikrə getdi və birdən bir səs eşitdi…
– Pi-pi, salam!
Döşəmənin altından balaca bir siçan göründü.
– Mən siçanam. Sən darıxdığına görə gəlmişəm.
Uzunqulaq siçanı görüb çox sevindi və ona dost olmağı təklif etdi. Siçan razılaşdı. Onlar dost oldular.
Uzunqulaq yeni dostundan çox məmnun idi və meşədəki hər kəsə dedi: – Mənim də artıq bir dostum var!
– Bu dost kimdir belə? – qəzəbli ayı soruşdu. Zənnimcə kiçik bir şeydir, doğrudur?
Tənha uzunqulaq bir az düşünüb dedi:
– Xeyr, dostum böyük bir fildir.
Böyük fil? Əlbəttə, heç kim ona inanmadı. Bütün heyvanlar qısa müddətdə uzunqulağın evinin qarşısına toplandı. Onlar dedilər:
– Yaxşı, indi dostunu bizə göstər!
Uzunqulaq dostunun göbələk toplamağa getdiyini söyləmək istəyirdi ki, birdən siçan çölə çıxdı və dedi:
– Uzunqulağın dostu mənəm.
– Ha-ha! – qonaqlar güldülər – Əgər böyük fil budursa, deməli uzunqulaq yalançıdır.
Uzunqulaq əvvəlcə yalan danışdığına görə qızardı, lakin sonra gülümsəyərək dedi:
– İstər inanın, istərsə də inanmayın, mənim dostum – fildir, sadəcə sadə deyil, – Sehrlidir. Evimə sığışmaq üçün, indi kiçik birinə çevrilib. Xortumunu belə boruda gizlətməli oluruq.
– Həqiqətən bənzəyir, – hirsli ayı boruya baxaraq başını salladı. – Ancaq mən kiçik olmaq istəməzdim!
– O da kiçik olmaq istəmirdi, uzunqulaq dedi. – Ancaq məni çox sevdiyinə görə və həmişə mənimlə yaşamaq istədiyinə görə kiçilmişdir.
– Ah, – bütün heyvanlar ah çəkdi, – Necə də mehriban heyvandır!
Beləliklə, heyvanlar sağollaşıb öz evlərinə getdilər.
O vaxtdan bəri meşədə heç kim kiçik olanları incitməyir. Hamı bir səslə deyir:
– Ən kiçiyi də böyük dost ola bilər. Ən böyük fildən belə böyük!

Daş və bulaq nağılı

Yaşıl çəmənlikdə, böyük palıd ağacının altında uzun illər axan sərin bir bulaq var idi. İnsanlar bulaqdan su içib, palıd ağacının altında istirahət edərdilər.
Bir gün balaca bir oğlan palıd ağacının yanına gəldi. O, dəcəllik etməyi çox sevirdi. Oğlan düşündü:
“Maraqlıdır, daşı götürüb bulağa atsam nə baş verəcək? Çox güman ki, möhkəm səs çıxacaq!”
Oğlan düşündüyünü etdi, daşı götürüb bulağa atdı. Su şiddətlə şaqqıldadı. Uşaq bunu görüb güldü, sonra isə öz hərəkətinin səhv olduğunu bilmədən oradan uzaqlaşdı.
Sən demə, daş dibə düşərək bulağa su verən dəliyin üstünü bərk örtmüşdü. Artıq bulağa su gəlmirdi. Bulaq qurumağa başladı.
Bulağın yaxınlığındakı palıd və ot örtüyü qurudu, çünki yeraltı çaylar artıq başqa bir yerə axırdı.
Bülbül palıd üzərində yuva qurmağı dayandırdı. Başqa bir çəmənliyə uçdu. Çəmənlikdə bülbülün nəğməsi susdu.
İllər keçdi. Oğlan baba oldu. Bir gün o, nə vaxtsa yaşıl bir çəmən olduğu yerə gəldi, lakin indi burada nə çəmən, nə palıd, nə də bulaq var idi. Yalnız isti qum, quru külək əsirdi.
“Burada nə baş verib? Hamısı hara getdi?” – deyərək baba öz-özünə düşündü.

Ağıl və sərvət nağılı

Biri var idi, biri yox idi, bir qoca və onun dörd oğlu var idi. Bir gün qoca oğlanlarını yanına çağırıb:
– Oğullarım, mən artıq qocalmışam, – dedi, və Sizlərdən biriniz ailənin başçısı olmalısınız. Kim ağıllı və zəngin olsa, mənim miras ona qalacaq. İndi hər biriniz mənə ağıllı və varlı olduğunuzu sübut edin.
Ən böyük oğul zümrüd gözlü qızıl üzük taxdığı barmağını uzadıb:
– Budur mənim sərvətim, varlı adamda ağıl da olur, – dedi.
İkinci oğlu əyninə bahalı paltosunu geyib:
– İndi məni görən hər kəs mənim zənginliyimdən və zəkamdan təsirlənəcəkdir, – dedi.
Üçüncü oğul isə gümüş və cəvahiratlarla bəzədilmiş kəmərini belinə bağlayıb:
– Heç kim həyatında belə bir kəmər görməmişdir, – dedi.
Qoca başını yellədi və oğlanlarına heç nə demədi. Daha sonra qoca ən kiçik oğluna baxaraq:
– Bəs, sən niyə susursan? Sən hansı sərvətinlə lovğalanacaqsan? – deyə soruşdu.
– Mənim zümrüd gözlü üzüyüm, bahalı paltom, bahalı kəmərim yoxdur. Ancaq mənim çalışqan əllərim, cəsarətli bir ürəyim və ağıllı başım var, – dedi.
Ən kiçik oğlunun cavabı qocanın xoşuna gəldi və mirasını ona verməyə qərar verdi. Böyük oğlanlarına da onun sözündən çıxmamaqlarını tapşırdı.

Qısa nağıllar |Maraqlı və ibrətamiz

Bənzər mövzular:

• Uşaq nağılları
• Sarı Öküz | Dərs verən ibrətamiz nağıl
• Uşaq Şeirləri

Axtarış sözləri: ən qısa nağıllar,yredici nagillar,usaq ucun nagillar,kiçik nağıllar,balaca nagillar,balacalar üçün nağıllar,balaca uşaqlar üçün nağıllar,nağıllar uşaq üçün,ibrətamiz nağıllar,nağıllar qısa,qısa uşaq nağılları